وجه قالب نقاشی ها احساس زنانه است. زنی که درسخت ترین حالت خود خفقان و تراژدی را دنبال می کند و در بهترین حالت خود پرتره اش در حالت برابری با پرتره ی مردیست . به منظور نشان دادن همپایی زن و مرد برای به وجود آمدن حس مادرانگی برای ادامه دادن نسل های بعد از خود است.با دیدن بعضی از نقاشی ها شاید نوعی همزاد پنداری ناخودآگاه در ذهن هر زنی به وجود آید و حتی خود را در آن ببیند. در جامعه ی ما همواره درک جایگاه زن با آنچه واقعیت و حقیقت است فاصله ی بسیاری داشته و همین امر سبب شده که زنان تا به امروز نتوانند جایگاه خود را در جامعه به درستی پیدا نکنند.دیدگاه استادم منوچهر معتبر هم نسبت به نقاشی ها این بود که اشرف مخلوقات زن است و دنیایی که در آن زن نباشد و حق و حقوق خیلی بیشتر از مردان نداشته باشد جامعه در بی معنی ترین حالت خود سپری می‌شود.ما در دامن یک زن بی عقده باید بزرگ شویم. انسان محترمی به عنوان ((مادر)).
((حالا هرچقدر «مادر» با سوادتر و نسبت به سختی های زندگی راحت تر باشد بچه ی بهتری به دنیا می‌آورد))
Untitled , oil and acrylic on canvas , 80 × 80 cm